• Prethodna
• 1 of 9
• Sledeća

            Ostaci srednjovekovne benediktinske opatije Arače, 12 km udaljene od Novog Bečeja, u ataru Novog Miloševa, jedna je od pet top destinacija Turističke organizacije opštine Novi Bečej (TOONB) i dostupna svim turistima koji navrate u ovu varoš u svako doba dana i noći. Do nje vodi nepristupačan put, ali ne toliko da bi pokolebao, ili čak sprečio dolazak nekog ko želi da vidi deo kulturnog nasleđa koji govori o multikulturalnosti Vojvodine.

            Na uzvišenju u sred nepregledne ravnice na kojoj se nalaze ruševine srednjevekovne romaničke crkve - Arače, bila su naselja iz vremena neolita i eneolita, potvrđeno nalazima fragmenata keramike, kasnija naselja formirana su oko trgovišta. Arača je podignuta 1230. godine na temeljima crkve iz XI veka, posvećene Svetom Arhangelu Mihajlu, Svetom Jovanu Krstitelju ili Svetim Kozmi i Damjanu, da bi je, nakon mnogo pljački i razaranja, Osmanlije spalile 1551. godine ostavivši je u stanju u kakvom je danas. Godine 1948. stavljena je pod zaštitu kao kulturno dobro. Prva obimnija istraživanja i prvi zaštitni radovi u Arači sprovedeni su od 1970. do 1978. godine. Pre dvadesetak godina Zavod za zaštitu spomenika kulture uradio je iskopavanja oko bazilike, gde je otkriveno, a potom i konzervirano naselje.
            - Ugari su najduže bili u posedu Arače. Kralj Žigmund II je za specijalne zasluge 1407. Araču darovao despotu Stefanu Lazareviću, od kojeg je nasledio despot Đurađ Branković, kao i tvrđavu koja se nalazila na samoj obali današnjeg toka reke Tise, kao poslednje odbrane od Osmanlija. Tvrđavu je obnovio ili izgradio 1419 - 1422. Stefan Lazarević, a kako je ona izgledala, može se saznati iz nacrta koji je izradio inženjerski kapetan Johan Kristijan de Kolet neposredno pre početka njenog rušenja marta 1701. godine, kada su prema odlukama Karlovačkog mira, razrušena sva utvrđenja na Tisi. Ove godine počinjemo sa njenom zaštitom.
            Osmanlije su pod komandom Mehmed paše Sokolovića 19. septembra 1551. godine osvojili tvrđavu, razrušili Araču i okolno naselje i više ih niko nije obnavio. Na neki način od tada postoje dva Bečeja, jer su ljudi koji su u strahu od odmazde 3 - 4 kilometra uzvodno prešli reku i formirali današnji Bečej. Poslednjih 5 - 6 godina Arača i prostor oko nje ponovo žive, zahvaljujući Udruženju građana „Arač 95“, koje je pokrenulo inicijativu, a TOO Novi Bečej prepoznao značaj organizovanja „Srednjovekovnog piknika na Arači“. U okviru manifestacije u srednjevekovnom maniru defiluju vitezovi, odvija se simulacija bitke iz 1551.      Za ovaj prostor vezane su brojne legende, istinite priče za koji nema pisanih dokaza. Jedna od njih je da je od bazilike do tvrđave vodio tunel. Na nekoliko mesta nalaze se urušeni ostaci tunela, ali do sada niko nije imao hrabrosti, verovatno ni dovoljno sredstava, da se upusti u temeljnije istraživanje.           
            Kroz ovo naselje, duboko u istoriju, mogu se pratiti trgovački putevi. Osim trgovaca, ovde su prolazili i krstaši na svom pohodu ka Jerusalimu. Priča se da je tu svoje blago zakopao Atila Bič Božji, ali sa sigurnošću se zna da se u Araču nakon Trećeg krstaškog pohoda sklonio engleski kralj Ričard Lavlje Srce. Nedaleko od Arače, nalazilo se, i danas se nalaze poslednji ostaci Panonskog mora - Slano kopovo, bogato lekovitim blatom sa kojim su umornom kralju vidali rane. Priča kaže da je tu zakopao i svoj štit sa zlatnim lavovima.
            Osim ove crkve ima još tri opatije građene po istom projektu, istog arhitekte, od kojih su tri u Vojvodini, a jedna u Mađarskoj. Postoje puno legendi vezane za Araču jer da nije tako ne bi bilo turista. Kažu da ovde vlada posebna energija, a Mađari često vole da prespavaju u samoj crkvi i oko nje. Kada god pravimo manifestaciju oni su tu sa jurtama i nekoliko dana provedu i kažu da se dobro osećaju - rekao je na kraju gospodin Saša Dujin.