„Zmajeve“ prisutne još u rimskoj vojsci i sa dužinom trajanja od 300 godina, ukinuo je imperator Justinijan u VI veku svojim reformama. Rehabilitacija Viteškog reda zmaja u vreme Stefana Lazarevića, u dogovoru sa ugarskim kraljem Sigismundom (Žigmundom), sa ciljem stvaranja hrišćanske koalicije protiv Turaka desila se 1408. godine, kada je srpski despot i vitez Stefan Lazarević izabran za prvog nosioca ordena Viteškog reda Zmaja prvog stepena, među dvadeset četiri ugledna evropska viteza.
Zmaj Ognjeni Vuk, odnosno Vuk Grgurević, sin slepog Grugura Brankovića, sina despota Đurđa Brankovića, naslednika Stefana Lazarevića na srpskom tronu, rođen je 1440. godine. Od 1471 - 1485. nosio je titulu srpskog despota. Zmaj Ognjeni Vuk je istorijski i književeni, donekle i mitski lik čija uloga u srpskoj prošlosti nije dovoljno osvetljena, ali je sigurno da nije pripadao gore pomenutom redu. Nadimak, Zmaj Ognjeni zaslužio je najverovatnije po veštini korišćenja posebnog oružju koje je „bljuvalo vatru“. Sigurno je, da mu je kao i zvaničnim pripadnicima viteškog reda „Zmajeva“ odavana posebna počast zbog poštovanja viteškog kodeksa u vreme borbi i mimo njih, a koje je najpreciznije definisao književnik i vojvoda Marko Miljanov u svom najpoznatijem delu: „Primjeri čojstva i junaštva“, po kojima je junaštvo moralna kategorija samo kada je ono čojsko (čovečno, humano), kad se „ni pri najtežim odlukama ne ogrešuje o čast i o ono što čojstvo nameće i traži od pravog viteštva, a junaštvo samo kad ima neki plemenitiji, viši cilj, kad je atribut ljudskosti i ljudske časti“.
Sudbina Kupinika je neraskidivo vezana za despotsku porodicu Branković, ali i za prestoni Beograd. U Kupiniku su osim Zmaj Ognjena Vuka stolovali despotica Angelina sa sinovima Đorđem i Jovanom, i poslednji despot iz roda Brankovića, Stefan Branković.
Najvažnija uloga Kupinika odnosila se na zaštitu Beograda od prodora neprijatelja sa savskog pravca i iz Bosne. Rekom Savom, koja kod Kupinika pravi uski, izduženi meandar dužine 25 km, od „Plandišta“, na 80-tom do „Skele“ na 55-tom kilometru toka, osmanlijski brodovi su plovili dugo i sporo, a tvrđava između ulaza i izlaza meandra ih je lako kontrolisala.
Zmaj Ognjeni Vuk je bio noćna mora Osmanlijama, a Kupinik je bio mesto odakle je započinjao pohode i često upadao u Srbiju da bi spasavao stanovništvo. Krajem 1465. prelazi u službu ugarskog kralja Matije Korvina kao zapovednik srpskih četa u Sremu i okolini. Veoma hrabar i požrtvovan, Vuk je stekao veliki ugled. Ratovao je na strani Ugara protiv Čeha, Poljaka i Austrijanaca, naročito protiv Osmanlija.
Prema legendi, osnovao je fruškogorski manastir Grgeteg i crkvu Sv. Nikole u Slankamenu. Bio je oženjen Barbarom Frankopan. Kao despot, proslavio se 1476. godine, provalivši u Srebrenicu i borbama ispod Šapca i Smedereva. Godine 1479. zapovedao je srpskom konjicom u bici kod Kenjermeza, gde je razbijena osmanlijska vojska naterana na povlačenje, a njeni dalji napadi osujećeni narednih nekoliko godina. Proslavio se i 1480. pohodom na Sarajevo. Prema ugarskim svedočanstvima omogućio je da se oko 200.000 Srba prebaci preko Save, a njih oko 50.000, iz okoline Kruševca, 1841. naselio je u Temišvaru.
Srpski „Zmajevi“ našli su se u fokusu arheologa mr Marka Aleksića, koji je deo svoje profesionalne orijentadije srednjovekovnom Srbijom posvetio ovoj temi, a književnik Aleksandar Tešić, svoj književni opus. Ima ozbiljnih indicija da se na o temi Zmajeva još štošta može ispričati.
Najveći doprinos prikupljanju građe i validnih nalaza o ovom lokalitetu daje arheolog Petar Odobašić direktnim radom na revitalizaciji Kupinika, koji s pravom smatra svojom profesionalnom misijom.
