Od kada je sveta i veka, najsvetlija tačka u krugu života sklonom stalnim promenama, je porodica. Ona prava, koja se ne meri kvadraturom stana/kuće već količnom ljubavi koja se razmenjuje. Porodica kao blagoslov, smisao života, nepresušan izvor nežnih i toplih osećanja.

         Lepo je voleti svoj grad i biti na mestu koje dozvoljava da se utiče na njegov prosperitet. Za Antonia Ratkovića, prvog čoveka grada, Sombor je najlepši grad za njegove stanovnike, neiscrpna inspiracija za umetnike, riznica kulturno-istorijskih znamenitosti, društveni, intelektualni, socijalni, privredni, urbani fenomen kojeg treba uobličiti u formu turističkog proizvoda, privlačnog za putnike različitih interesovanja.

            Duško Milanović iz Čuruga, opština Žabalj, poljoprivredni je proizvođač koji svojim radom potvrđuje kako se zajedničkim snagama ostvaraju vrhunski rezultati. Vrsni poljoprivrednik otac je petoro dece, tri sina i dve ćerke. Uspeo je da svoju ljubav prema poljoprivredi prenese na dvojicu sinova, danas oženjenih, porodičnih ljudi, kao i sklonost ka vrednom radu i napretku.

            Vojvođanski salaši, inspirativne, romantične, tradicionalne slike nekadašnjeg života paora iz sredine XIX veka, idelizovani u očima turista, otrežnjujuće su realne iz vizure njihovih vlasnika koji su ih u vremenu sadašnjem priveli (ili ih privode) turističkoj nameni.

            Početna ideja tima mladih ljudi uvođenja robotike u poljoprivredu, bila je vezana za obezbeđivanje lakšeg i bržeg održavanja poljoprivrednog zemljišta automatizacijom svih procesa rada u vinogradima, voćnjacima i na ostalim poljoprivrednim površinama, koji bi osim održivog razvoja poljoprivrede u regionu, doprineo rešavanju jednog od akutnih problema, nedostatka radne snage.

            U vojsci su davali ritam pri marševima, a po naseljima čitali proglase i vesti uvek na najprometnijim mestima udarajući palicama u doboš, da bi privukli pažnju građana. Bili su to dobošari, javni objavljivači, telali, vrlo bitni u vreme kada ni novina, ni radija, a kamoli televizora, nije bilo. Sećenje na ove „poštare“ i danas čuva Vladeta Sudarski iz Novog Bečeja. Igra sudbine je htela da ovaj glumac amater i reditelj sa stažom od 40 godina, član folklornog ansambla „Bećarac“ bezmalo deceniju, punu popularnost stekne i bude upamćen po ulozi dobošara, koju s ponosom „igra“. Videćete ga kako najavljuje uglavnom manifestacije, seoske događaje, ali se pojavljuje i kao takmičar na Festivalu dobošara „Daje se na znanje" u Čoki, manifestaciji koja čuva sećanje na kulturno-istorijske vrednosti vezane za pojam dobošarenja.

            Etno sela rasuta širom Srbije, pružaju specifičan način odmora oslonjen na tradicionalan, domaćinski ambijent starog srpskog sela, domaću hranu, ljubazne domaćine i smeštaj prilagođen potrebama današnjeg gosta.

            Društvo agrarnih novinara - DAN sa sedištem u Novom Sadu osnovano je maja 2003. godine. Cilj osnivanja je da novinari iz čitave države, kao naši članovi, budu lakše i organizovanije izvorno informisani o zbivanjima u agraru kod nas i u svetu, kako bi blagovremeno, istinito, celovito i stručno informisali javnost. Članovi DAN-a, u velikom broju bili su agronomi zaposleni u štampi, na radiju i televiziji i pisali su na srpskom, mađarskom, rusinskom, rumunskom i slovačkom jeziku. Dobitnici su većeg broja priznanja od institucija u agraru i novinarskih asocijacija.

    Lagun(a), plitak morski rukavac odvojen sprudovima i peščanim prevlakama, koji se prvobitno odnosio na vode oko Venecije, sada i na obodu Banje Koviljače (Loznica). Za razliku od drugih, ova laguna dodiruje uzavrle drinske vode, na početku rukavca koji tek u neko doba godine, zaustavi svoj tok i otkriva ostrvo dužine 200-300 metara. Živopisno, romantično-privlačno za one koji umeju da posmatraju prirodu. I da joj se dive.

            Kafane su mesta koja na razne načine personalizuju jednu varoš, grad: od lokacije, kockastih stonjaka i „kafanskih“ čaša, skrivenih bašti, do ljudi koji u nju svraćaju, borave, izmenjuju svoja razmišljanja, ili „leče“ od bolesti spoljnjeg sveta. Kafane su za neke čudesne i magične, nadahnjujuće, za druge pogubne. Za neke utočišta. Nedodirljive za one koji nisu uspeli da proniknu u njenu suštinu.