Skrajnuti, neretko zaboravljeni, heroji svog vremena, isplivavaju na svetlost istorije menjajući suštinu doba u kojem su živeli. Slučajno ili namerno potisnuta istina o istinskim junacima sa naših prostora srećom, sačuvana je u sećanjima pojedinaca, ili više njih, kao što je Miroslav Čakanj, predsednik Skupštine KUD „Taras Ševčenko“ iz Đurđevo, hroničar i živi svedok događaja i ljudi vezanih za ovo mesto, u opštini Žabalj.

Ekskluzivni beli šatori i pagode modernog svetskog izgleda za proslave kao što su rođendani, krštenja, svadbe, proslave firmi, sajmovi, muzičke, sportske, kulturne i dr. manifestacije.
Šatori i pagode su vrhunskog kvaliteta, stabilne konstrukcije i kvalitetno izrađene cerade.

            Zbog njihovih lekovitih svojstava i raznolike upotrebe u ishrani, korišćene su od davnina, a mogućeg trovanja usled neznanja, i otrovne i jestive, ovi darovi prirode dospeli su na crnu listu zabranjenih. Masovnije interesovanje za gljive nekako se poklopilo sa pojavom većeg broja gljivarskih društava, zatim i osnivanjem Mikološko-gljivarskog saveza Srbije (MGSS) 2015. Nema sumnje da je promena javnog mnjenja Srbije nastala zahvaljujući njihovim brojnim akcijama koje među stanovnicima, posebno decom školskog uzrasta, kontinirano sprovode. Uticale su i da se prisustvo gljiva na menijima najprestižnijih restorana danas podrazumeva.

            „Prvi cilj nauke jeste da blagonaklono i bez predrasuda tumači jezik prirode. To vodi razumevanju koje nam pruža uvid u večitu istinu, a istina nas čini slobodnim.“ (Mihajlo Pupin).

            Akademski put Nenada Kovačića, dvadesetjednogodišnjeg studenta Fakulteta za ekonomiju i inženjerski menadžment (FIMEK), Univerziteta Privredna akademija u Novom Sadu, bliži se finalu. Trenutno master studije, smer - softversko inženjerstvo, uskoro privodi kraju i, zahvaljujući uslovima studija, uz podršku i razumevanje profesora, pre svega bivšeg dekana FIMEK-a, prof. dr Dragana Soleše, sada rektora Univerziteta Privredna akademija u Novom Sadu, osmišljava planove za doktorske studije, takođe na ovom fakultetu. Jer, najveća sreća za talentovanog čoveka je kada svoj talenat koristi, i kada se pronađe onaj ko će sposobnosti i znanja prepoznati i nagraditi.

            Hubu Tölgyesija, svojevremeno vrhunskog studenta Departmana za turizma PMF-a Univerziteta Novi Sad, danas posvećenog porodičnoj firmi koju polako preuzima, ne napuštaju ni ambicija i ljubav prema turizmu. Još kao student učestvovao je u organizaciji brojnih događaja u Novom Sadu, a potom i Međunarodnog “Kampa tolerancije mladih podunavskih regija i gradova” u Bačkoj Topoli, bio referent za pitanja turizma, jedno vreme i direktor TOO Bačka Topola. Jedno vreme radio kao eksponent Vinarije „Brindza“, nakon toga u FK „Topolski Sportski Club" (TSC), nikada bez ideja i sa željom da ih ostvari. Jedna od njih bila je i „Sarmijada“, prvi put organizovana 2014. od strane Udruženja „Origo“, sa gospodinom Tölgyesi kao njegovim predsednikom.

            Specifičnim pristupom kojim je Svetlana Dingarac predstavila svoje fotografije na multimedijalnoj izložbi “Tvrđave i stari gradovi na teritoriji Srbije“, nametnula je pitanja na koja treba naći odgovore. Prizori vremena prošlog i sadašnjeg pobuđuju s jedne strane oduševljenje fenomenalnim fotografijama, a sa druge, setu i nevericu zbog brojnosti utvrđenja i njihovog današnjeg stanja. Nekadašnji vladari srpskih zemalja neumorno su gradili i doziđivali gradine, gradišta, kuline, hisare, šančeve i dvorove… u kojima se iščitavaju simboli njihovih uspona i padova, znanja i umeća graditelja, veličina i značaj vlastodržaca. To je za istraživački duh jednog umetničkog fotografa neiscrpna tema. Svetlana Dingarac posvećeno beleži građevine od kasnoantičkog do srednjovekovnog doba na teritoriji cele naše zemlje sklapajući obrazac mitskog, duhovnog i materijalnog života u jedinstven mozaik srpske istorije.
            Niko tako temeljno nije obrađivao ovu temu, lagano slažući “kamen po kamen” istorijske građe. Svetlana je prikazala fotografije u kojima se ogleda profesionalnost, umetnički integritet i emotivni naboj, a njena ljubav prema kulturnom nasleđu, prema arheologiji, graditeljstvu i arhitekturi podstiče svojstven ugao gledanja na značenje tvrđava i gradova i njihovu vezu sa okolinom. Kuroizitet je da svaka građevina ima individualni izraz i karakter i da su propraćene, pored fotografija, znalački uređenim tekstom i izvodima iz istorijskih spisa.

            Ponuditi nešto novo je teško, nešto drugačije realno je i moguće. Za unikatni turističkii proizvod ruralnog turizma, namenjen turistima koji maštaju o odmor u svom ritmu, Srbija je pravi izbor, jer pripada zemljama s najmanjim stepenom urbanizacije u Evropi.

            Udruženje turističkih vodiča Srbije (UTVS) predstavlja važnu sponu između turista i Srbije, koju predstavljaju. Od 1966. okuplja licencirane turističke vodiče koji su pod motom „KVALITET PRE SVEGA“ osposobljeni da rade u svim zemljama sveta, specijalizovani za prostor naše zemlje i regiona. Skup stručnih kadrova najrazličitijih profila, uz znanje 21 stranog jezika (engleski, ruski, španski, francuski, italijanski, nemački, kineski, japanski, arpaski, grčki, mađarski, poljski, portugalski, rumunski, bugarski, slovenački, makedonski, hebrejski, švedski, danski, norveški, čak i esperanto) kvalifikuje ih za ambasadore naše zemlje, one koji će u skladu sa profesijom koju reprezentuju, na najbolji način predstaviti njene turističke izvrsnosti.

            Da li smo izgubili sposobnost prepoznavanja lepote seoskog ambijenta, njegovih specifičnih ritmova i ako jesmo, da li ćemo uspeti povratiti izmešten fokus interesovanja i osloboditi se nametnutog uticaja urbanog mnjenja. Proveru za to treba potražiti na pravom mestu, a to može da bude selo Bistrica, Petrovac na Mlavi, gde je ruralni turizam živ u idealnom odnosu, zadovoljstva obe strane.