„Tamburica fest“ ne bi bio ono što jeste da ne trpi stalne promene. I uvek na bolje. Započeo je 2008. godine, smotrom tamburaša iz celog sveta u „najtamburaškijem“ selu na planeti, Deronje, na severu Bačke. Nakon četiri godine festival se iz razloga što je nadrastao selo, i organizaciono, i prostorno, seli na Petrovaradinsku tvrđavu, da bi 2013. godine pored internacionalnog takmičenja na Petrovaradinu, bio održan i Tamburaški sabor domaćih bandi u Deronjama. Na kraju, festival je dospeo na mestu gde i treba da bude, na glavni novosadski Trg Svetozara Miletića.

            Uz blagoslov arhijereja Lukijana, u Eparhiji temišvarskoj Srpske pravoslavne crkve, od 05 - 12. marta održana je izložba radova beogradskog umetnika Miodraga Miše Brankovića. Izložba „Svetinje rodu u pohodu“ asocijacija je na pravoslavne svetinje, koje je tehnikom fotografije na platnu, sa preko 45 radova predstavio publici u Temišvaru, istorijsko-kulturnom centru Srba u Rumuniji i Evropskoj prestonici kulture 2023. godine.
            Umetnik je želeo da svoje prvo gostovanje Srbima u ovom banatskom gradu, kao i Rumunima zainteresovanim da preko sakralnih objekata i njihove arhitekture približi istoriju i kulturu srpskog naroda u srednjem veku, obeleži predstavljanjem nekih od najvrednijih i najlepših manastira koji se nalaze na teritoriji Srbije, Crne Gore, Hercegovine, Rumunije i Svete gore atoske.

            Tradicija jednog naroda je zbir usmenih predanja, obreda, konvencija, verovanja... Neiscrpna riznica koju treba negovati, pokazivati, kojom se treba baviti, pratiti je i obeležavati, kako bi se sačuvale neprocenjive vrednosti koje su oblikovale duh jednog naroda. Značaj tradicije je u njenoj neponovljivosti. Jednom izgubljena nikada se ne može povratiti.

            Festival Zlatnih ansambala Srbije, koji slavi mladost, lepotu, radost, maštovitost i inventivnost preko folklorne umetnosti, kulturnog identiteta jednog naroda sačuvanog u tradicionalnim oblicima, održan je 04. i 05. novembra u Novom Sadu. Festival, kao podrška negovanju narodnog stvaralaštva, muzike, igre, pesme, narodnih nošnji, iznad svega najviših ljudskih vrednosti, održan je četrnaesti put na Dan obeležavanja prisajedinjenja Vojvodine matici Srbiji i oslobođenja grada Novog Sada 1918. godine.

            Novi Sad je uvek podržavao svaki vid zaštite našeg kulturnog nasleđa i kulturne baštine. Manifestacijom - Svetskog dana srpskog kola obeležavamo kulturnu tradiciju mnogobrojnih naroda sa ovog prostora, na šta smo jako ponosni. Na srpsko kolo posebno, jer je kao takvo, prepoznato od strane UNESCO-a, i uvršteno na Reprezentativnu lisu nematerijalnog kulturnog nasleđa, pre pet godina. Drago mi je što se veliki broj mladih ljudi odazvao pozivu organizatora da učestvuje u manifestaciji, pre svega zbog toga što mladi koji odrastaju u vreme globalizma imaju pravo, ali i obavezu, da sačuvaju našu posebnost i sve što simbolizuje kolo.

            Trg Dositeja Obradovića, popularan Studentski trg u Novom Sadu je u subotu, 05. novembra bio mesto okupljanja folklornih ansambala, studenata i građana povodom širenja Velikog srpskog kola u okviru, sada već tradicionalne manifestacije. Povod ovom veličanstvenom događaju bilo je svetsko priznanje 2017. godine, ulaskom na Reprezentativnu listu nematerijalne kulturne baštine čovečanstva, kao važan integrativni element negovanja kolektivnog identiteta naše zemlje.

            Pri pomenu Iriga, varoši u srcu Fruške gore, prva asocijacija je Srpska čitaonica, prvo i najstarije građansko čitalište u Srba. Neposredno potom javljaju se i čitališta u Vršcu (1842), Kikindi, Somboru i Novom Sadu (1845).

            Deveti put, druge subote septembra, u Novom Miloševu, opština Novi Bečej, „Muzej Žeravica“, je bio mesto okupljanja brojne publike. Povod je održavanje godišnje promocije unikatne zbirke traktora i starih mašina, starih zanata i elektronskih uređaja koji čuvaju sećanje na prošla vremena, pod nazivom „Zalazak u svitanje“. Ovaj svojevrsni godišnji vremeplov muzeja, ove godine doživeo je posebno izdanje.

            Nekada Bečkerek i Petrovgrad, sada Zrenjanin, davne 1769. godine kao središte Distrikta, dobija pravo na dve sajamske priredbe godišnje a nešto kasnije na još dve, tako da je svako godišnje doba počinjalo velikim vašarom. Potreba za pazarom, susretima svake vrste, pa i razbibrigom i veseljem činila je da se broj vašara povećava.

            Gospodin protojerej-stavrofor Slavko Pajović, paroh hrama Prenosa moštiju Sv. Prvomučenik i arhiđakon Stefan, od 40 godina službe, kao paroh u Žablju, starešina subotičke crkve, već 18 godina služi, pronoseći ljubav Božiju na vernike. „Neka me Bog sačuva još dvije godine da dočekam penziju“, kaže, jer ima mnogo briga oko obnove crkve koju želi da ostavi svom nasljedniku.