Dobar primer sklada i povezanosti sa prirodom je aranđelovačko Etno selo „Divljakovac“ na obroncima Bukulje. Na nadmorskoj visini od 390 metara, sa pogledom na Aranđelovac, od 2012. godine razvija se ova topla porodična priča, izraz srpske topline i gostoljublja, velikih porcija ukusnih jela, u ambijentu ispunjenim mirom i spokojem, sa konstantnim uplivom prirode i ruže vetrova, koja se stvara na potezu iznad „Divjakovca“.

            Etno kuća „Ružica“ nalazi se u naseljenom mestu Riđica kraj Sombora. Bogata je nameštajem i predmetima koji su izvornom stanju, očuvani i verodostojno prikazuju kako su živeli preci iz Dalmacije.

            U zaseoku Mionica, iznad Kosijerića, nalazi se domaćinstvo Milese i Milutina Jovanovića, začetnika seoskog turizma u ovom kraju. Od prvog gosta davne 1982. godine do danas, mnogo je onih koji su prešli prag njihove kuće. Do tada su Jovanovići dočekivali putnike - izletnike u obilasku ovog kraja na ručkove, a onda je neprikosnoveni autoritet, čovek od ugleda i reči, gospodin Milutin, sasvim slučajno otvorio vrata svoje kuće i za smeštaj gostiju, „pokupivši“ u lokalnoj turističkoj organizaciji Zemunce neodlučne gde i kako da provedu odmor. Svestan svog dara u ophođenju sa ljudima, siguran u ono što Srbija ima da ponudi, u želji da svoju ljubav prema njoj podeli sa drugima, višak prostora, tri komforne sobe (svaka sa kupatilom i parnim grejanjem), stavlja u funkciju turizma. Njegova supruga, gospođa Milesa, prava čorobnica u pripremi domaćih jela, uz ulogu domaćice rado je prihvatila i ulogu šefa.

            Projekat „Jaka žena - snažno selo“, koji ima za cilj osnaživanje žena iz seoskih sredina kako bi bile sposobne da pokrenu sopstvene poslove u okviru svojih gazdinstava, biće predstavljen drugog dana sajma, u subotu, 23. novembra, u 11 časova u Medija centru Šumadija sajma.

            Sa 74 registrovanih seoskih domaćinstava, ovaj grad u centralnom delu Srbije, na ušću Ibra u Zapadnu Moravu, priljubljen uz šumadijske i starovlaške i kopaoničke masive, sa tragovima kontinuiranog života od preko 2.000 godina, srednjovekovnim manastirima Studenica, Žiča, Gradac i gradom Magličem, sa banjskim lečilištima Mataruškom i Bogutovačkom banjom, brojnim manifestacijama u gradu i gotovo svakom od 80-tak planinskih, razuđenih sela, koja se poslednjih godina sve više orijentišu ka seoskom turizmu, predstavlja primer kojim pravcem razvoja treba da ide turizam Srbije.

            „Vinski turizam - kako dalje?“, bila je tema panela održanog u Vinskoj senici, Vinarije „Mačkov podrum“, za vreme prvog Sajma vinogradarstva i voćarstva VIVO u Irigu, sredinom aprila ove godine. Eminentni panelisti bili su dr Gordana Radović, direktorica „Dnevnik - Poljoprivrednik“AD Novi Sad, Jasmina Beljan Iskrin, MSc preduzetništva u turizmu, samostalni konsultant, Milena Jocić, dip. menager u turizmu i profesor geografije master, turistički inspektor i Slobodan Spasovski, sekretar Udruženja proizvođača grožđa i vina sa oznakom geografskog porekla „SREM-FRUŠKA GORA“.

            Belo Blato je banatsko selo situirano na obodu Carske bare u blizini jezera Joca, okruženo Begejom, Tisom, trščanim ritovima. U njemu živi nešto više od 1.100 stanovnika, 11 nacija, govori sedam, osam jezika, a deca progovaraju na tri. Na ulici se najčešće može čuti tzv. „beloblatski“. Selo su osnovali Nemci sredinom XIX veka, kasnije se doseljavaju Slovaci, danas najbrojniji, za njima Bugari, Mađari, opet Nemci, Srbi... Danas u centar sela vodi put omeđen drvoredom sibirskog bresta. Poznato je po rodama, koje imaju i svoj Dan (19. mart). Zbog svojih posebnosti, prirodnog okruženja, kulturnog nasleđa, a pre svega vrednih i ljubaznih Beloblaćana, u selo su počeli da dolaze turisti.

            Na obodu Bojčinske šume, zaštićenom prirodnom dobru, u selu Progar, nalazi se živopisni etno-kompleks koga čini etno-restoran „Bojčinska koleba“ porodice Milivojević i šest brvnara u vlasništu opštine Surčin, a sve to na zemljištu kojim gazduju „Srbijašume“.
Ovo utočište, pogotovo Beograđana za vrelih letnjih dana, udaljeno od centra prestonice 30-tak kilometara, još je 70-tih godina prošlog veka bilo je targetirano kao izletište.

Nije jednostavno, ali neko mora biti prvi. U želji da podeli svoju ljubav prema selu, prirodi i domaćoj hrani sa drugima, gospođa Nina Tomašević, uz podršku porodice, počela je 2008. godine da u svoj dom, u selu Struganik, opština Mionica kod Valjeva, prima goste. Tako je Seosko turističko domaćinstvo „Tomašević“ Nine i Ratka Tomaševića, jedno je od tri domaćinstva u kraju, otvoreno za turiste. Njima se puna entuzijazma i znanja, pridružila njihova unuka, Bojana Glišić, sa diplomom master turizmolog Departmana za turizam Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta Novi Sad. Ono što je najvažnije, Bojana deli istu ljubav za selo i prirodu, kao i njenu baka i deka.

Ovogodišnja sajamska manifestacija je od 23. do 25. novembra okupila preko 100 izlagača, isto toliko lokalnih, nacionalnih i regionalnih turističkih oranizacija. U tri sajamska dana održane su panel diskusije i radionice na temu „Vrsta u uslova garancija za organizatore putovanja, sa primerima i iskustvima iz prakse“ i o „Merama za podsticaj ruralnog turizma u Srbiji“, niz promocija turističkih organizacija, a posetioci su imali priliku da iskoriste sajamske popuste za omiljene destinacije, saznaju za neke nove, i osvoje vredne nagrade.