Sa 74 registrovanih seoskih domaćinstava, ovaj grad u centralnom delu Srbije, na ušću Ibra u Zapadnu Moravu, priljubljen uz šumadijske i starovlaške i kopaoničke masive, sa tragovima kontinuiranog života od preko 2.000 godina, srednjovekovnim manastirima Studenica, Žiča, Gradac i gradom Magličem, sa banjskim lečilištima Mataruškom i Bogutovačkom banjom, brojnim manifestacijama u gradu i gotovo svakom od 80-tak planinskih, razuđenih sela, koja se poslednjih godina sve više orijentišu ka seoskom turizmu, predstavlja primer kojim pravcem razvoja treba da ide turizam Srbije.

            „Vinski turizam - kako dalje?“, bila je tema panela održanog u Vinskoj senici, Vinarije „Mačkov podrum“, za vreme prvog Sajma vinogradarstva i voćarstva VIVO u Irigu, sredinom aprila ove godine. Eminentni panelisti bili su dr Gordana Radović, direktorica „Dnevnik - Poljoprivrednik“AD Novi Sad, Jasmina Beljan Iskrin, MSc preduzetništva u turizmu, samostalni konsultant, Milena Jocić, dip. menager u turizmu i profesor geografije master, turistički inspektor i Slobodan Spasovski, sekretar Udruženja proizvođača grožđa i vina sa oznakom geografskog porekla „SREM-FRUŠKA GORA“.

            Belo Blato je banatsko selo situirano na obodu Carske bare u blizini jezera Joca, okruženo Begejom, Tisom, trščanim ritovima. U njemu živi nešto više od 1.100 stanovnika, 11 nacija, govori sedam, osam jezika, a deca progovaraju na tri. Na ulici se najčešće može čuti tzv. „beloblatski“. Selo su osnovali Nemci sredinom XIX veka, kasnije se doseljavaju Slovaci, danas najbrojniji, za njima Bugari, Mađari, opet Nemci, Srbi... Danas u centar sela vodi put omeđen drvoredom sibirskog bresta. Poznato je po rodama, koje imaju i svoj Dan (19. mart). Zbog svojih posebnosti, prirodnog okruženja, kulturnog nasleđa, a pre svega vrednih i ljubaznih Beloblaćana, u selo su počeli da dolaze turisti.

            Na obodu Bojčinske šume, zaštićenom prirodnom dobru, u selu Progar, nalazi se živopisni etno-kompleks koga čini etno-restoran „Bojčinska koleba“ porodice Milivojević i šest brvnara u vlasništu opštine Surčin, a sve to na zemljištu kojim gazduju „Srbijašume“.
Ovo utočište, pogotovo Beograđana za vrelih letnjih dana, udaljeno od centra prestonice 30-tak kilometara, još je 70-tih godina prošlog veka bilo je targetirano kao izletište.

Nije jednostavno, ali neko mora biti prvi. U želji da podeli svoju ljubav prema selu, prirodi i domaćoj hrani sa drugima, gospođa Nina Tomašević, uz podršku porodice, počela je 2008. godine da u svoj dom, u selu Struganik, opština Mionica kod Valjeva, prima goste. Tako je Seosko turističko domaćinstvo „Tomašević“ Nine i Ratka Tomaševića, jedno je od tri domaćinstva u kraju, otvoreno za turiste. Njima se puna entuzijazma i znanja, pridružila njihova unuka, Bojana Glišić, sa diplomom master turizmolog Departmana za turizam Prirodno-matematičkog fakulteta Univerziteta Novi Sad. Ono što je najvažnije, Bojana deli istu ljubav za selo i prirodu, kao i njenu baka i deka.

Ovogodišnja sajamska manifestacija je od 23. do 25. novembra okupila preko 100 izlagača, isto toliko lokalnih, nacionalnih i regionalnih turističkih oranizacija. U tri sajamska dana održane su panel diskusije i radionice na temu „Vrsta u uslova garancija za organizatore putovanja, sa primerima i iskustvima iz prakse“ i o „Merama za podsticaj ruralnog turizma u Srbiji“, niz promocija turističkih organizacija, a posetioci su imali priliku da iskoriste sajamske popuste za omiljene destinacije, saznaju za neke nove, i osvoje vredne nagrade.

Selo Jarak nalazi u donjem Sremu, na 13 km od Sremske Mitrovice, 19 km od Šapca,12 km od Rume. Celom svojom dužinom leži na levoj obali reke Save na 80 m nadmorske visine. Kroz naselje protiču kanali Jarčina i Kudoš, prostoru se šume Dobreč i Turjan (Leget). Selo sa dugom istorijom i letnjikovcima carskog Sirmijuma, srednjovekovnom tradicijom pohranjenom na obroncima Fruške gore, svoju turističku afirmaciju steklo je pre dvadeset godina zasnivanjem Etno domaćinstva „Tošina kuća“ (Ul. Školska 16), u centru mesta.

Gde se nalazi raj?
U davna vremena u fokusu interesovanja je bio biblijski, ali pošto ga nismo našli, svako je počeo da traži svoj. Porodica Dragana i Svetlane Cvetković iz Kragujevca su svoj stvorili nadomak prigradskog naselja Petrovac, u vikend naselju pet kilometara udaljenom od centra grada i nazvali ga „Janin raj“, po mlađoj ćerki koja je tu rođena.

Kovilj je naselje iz XIII veka nedaleko od Novog Sada, na obodu SRP Koviljsko-petrovaradinskog rita. Za dolazak u ovo bačko naselje ima više razloga. Jedan je manastir Kovilj, spomenik kulture pod zaštitom države od 04. avgusta 1949. godine, posvećen Svetim arhanđelima Mihailu i Gavrilu, koji je prema predanju osnovao Sv. Sava u XIII veku, a pouzdano se zna da je postojao krajem XVI i početkom XVII veka. U manastiru danas ima 30 monaha i jedan je od najbrojnijih u okviru Srpske pravoslavne crkve.

Koviljski rit je kompleks vekog broja kanala i rukavaca, funkcionalno povezanih u integralnu celinu, koji se prostire na teritoriji Kovilja i Gardinovaca u južnoj Bačkoj, na levoj obali Dunava, nedaleko od Novog Sada. Arkanj je jedan od rukavaca Dunava u Koviljskom ritu i preko njega prelazi autoput od Novog Sada do Beograda. To je jedno od omiljenih mesta ribolovaca ovog kraja.