Svoju priču i ogroman značaj svakako ima i Rimokatolička crkva svetoga Jovana Krstitelja, sagrađena kao svadbeni dar Sigismunda Lazara svojoj 40 godina mlađoj supruzi Viktorini. Sigismund je za dve godine podigao zdanje u koje je uzidano milion cigala. U tome su mu pomogli Ečani, koji su kao kmetovi imali obavezu rada 10 dana godišnje za feudalca na čijem feudu su živeli.

            Čovek ostavljanja tragove, otisake u glini, drvetu, kamenu, vremenu... Zašto ne i u slami, ako nje ima svuda uokolo, u izobilju. Od slame su radile ukrase, upotrebne predmete, sve i svašta za vreme dugih zimskih večeri, ili od jednog posla do drugog. Započete u vremena prvih tavankutskih risara i risarki, tek sa slikom „Rit“ Ane Milodanović na martovskoj izložbi 1962. godine, slamarke izazivaju interesovanje publike, koja se gura da vidi „čudo od slame“. Podržane od akademskih umetnika, predstavnice „paorske umetnosti“ su tokom godina stvorile bogatu izvornu likovnu umetnost utemeljenu na bunjevačkoj narodnoj tradiciji pletenja slame, vezanu za bunjevački narodni običaj proslave završetka žetve žita - Dužijance.

            Obnavljanom starom pogonu fabrike crepa „Toza Marković“ i pretvaranjem u moderno opremljen atelje i muzej na otvorenom koji ga okružuje, 05. decembra 2017. pridružio se Muzej Terra. Smešten je u adaptiran prostora manježa napuštene vojne kasarne „Servo Mihalj“, na površini od 2.100 m². Ovaj velelepan zatvoren muzejski prostor sa hronološki organizovanom izložbenom celinom čuva izbor iz 35-togodišnje produkcije Internacionalnog simpozijuma skulpture Terra. „Pod krovom“ se trenutno nalazi oko 270 eksponata, od kojih je 100 velikih dimenzija, 170 galerijskog formata, što sa izloženim figurama na otvorenom čini fundus od preko 1.000 skulptura u terakoti.

            Ispisujući stranice bezmalo 125 godina trajanja, kikindski park Blandaš i dalje je omiljeno šetalište žitelja ovog grada. Situiran nedaleko od centra grada, u Ulici Branka Vujina, uz Dom učenika srednjih škola „Nikola Vojvodić“, na predlog Zavoda za zaštitu prirode Srbije, zbog svog „kulturno-istorijskog značaja, planske organizacije vrtno-arhitektonskih elemenata i raznovrsnosti biljnih vrsta“, stavljen pod zaštitu kao spomenik prirode i utvrđen je kao značajno prirodno dobro III kategorije.

            U donjem toku reka Mure i Drave, i delu Dunava, uprkos brojnim negativnim delovanjima čoveka, sačuvano je jedinstveno prirodno blago, odnosno tokovi reka koji omogućavaju obavljanje prirodnih procesa, od nastajanja sprudova, do mrtvaja i poplavnih šuma. Ova područja su staništa retkih vrsta flore i faune, pre svega ptica, a lokalnom stanovništvu donose zaštitu od poplava i obezbeđuju pitku vodu, prostor za odmor i osnovu za razvoj održivog turizma.

            Ne može se doći u Bački Monoštor, a da se ne prođe Velikim bačkim kanalom, najvažnijom istorijskom, ekološkom, turističkom tačkom ovog dela Bačke. Ako se ipak učini taj propust, bilo da za to postoji objektivni ili neki drugi razlog, u Bački Monoštor valja doći ponovo.

            Epoha srednjeg veka nije bila blagonaklona prema ženama već prostor izrazite muške dominacije koji im je dozvoljavao isključivu političku, (javnu) poslovnu aktivnost, kao i glavnu ulogu u porodici. Žene su, u zavisnosti od staleške pripadnosti, imale različite životne uslove, ali im je zajedničko bilo rađanje dece i rad ili boravak u kući. I kao što je bilo mudrih žena, naučnica, umetnica, o kojima se skoro ništa ne zna, tako se gotovo ništa ne zna o srednjovekovnim ratnicama, riterkama, vitezinama...

            Viteška družina „Čuvari Zmaja“ iz Novog Sada bavi se negovanjem srednjovekovne srpske viteške kulture i srpske viteške tradicije, bohurt borbama, između ostalog i negovanjem i očuvanjem stare srpske rase pasa SILVAN, u srednjem veku poznate pod imenom „Zmaj“. Iako je „Zakonik Zmajeva“ dao rigidan standard odgajivačima ove rase još u srednjem veku, ova rasa nikada nije zvanično priznata, ali njeno postojanje niko ne poriče.

            Viteški turniri novog doba po ugledu na srednjovekovne, poprimili su festivalsku formu i kao takvi prerasli su u prave spektakle. Po svojoj koncepciji vezani su za očuvanje i negovanje srednjovekovne viteške tradicije, prikazima viteških borbi i sportskim nadmetanjima, ali je to pre svega atraktivni saznajni put srpske srednjovekovne istorije kroz njene najsvetlije tačke.

            Pregršt blaga, autentičnih karakteristika, posebnih kulturoloških i prirodnih vrednosti, krije se u malenom Bačkom Monoštoru, selu od 2.500 stanovnika, u koje se može doći samo prelaskom preko jednog od mostova jer je selo okruženo rekom Dunav, njegovim brojnim rukavcima, Velikim bačkim kanalom i kanalom Dunav-Tisa-Dunav. Bački Monoštor je 13 kilometara udaljen od Sombora, kojem administrativno pripada.